| |
|
Savoir vivre dzieci
Jak powinno przebiegać wychowanie dzieci. Porady savoir vivre
dla dzieci.
Prawdą jest, że dziecko posiada wrodzone cechy, lecz od najmłodszych
lat oczy się i naśladuje najbliższe mu otoczenie. Dziecko jako
doskonały obserwator bardzo szybko zorientuje się zarówno w tych
dobrych jak i złych stronach dorosłych. Maluchowi bardzo ciężko jest
zrozumieć, gdy ktoś postępuje niekonsekwentnie. Dlaczego coś wolno
robić dorosłym a jemu nie i dlaczego jest za to karany?
Jeśli narzucimy dziecku nasze małe kłamstwa, niesolidność, podwójną
moralność, nie dziwmy się, gdy bardzo szybko przyswoi sobie te wady.
Wybranie zła jest łatwiejsze i przyjemniejsze, naśladowanie dobrych
cech rodziców natomiast wymaga znacznego wysiłku.
Wychowując dziecko najważniejsze u rodziców są trzy cechy:
dyscyplina wewnętrzna, miłość, konsekwencja. Dzięki tym cechom nasze
dziecko nie będzie hałaśliwe, przykre dla otoczenia, kapryśne czy
nieopanowane.
Oprócz wpajania form zewnętrznych (przywitanie, ukłon) uczmy dzieci
wypełniania pewnych obowiązków. Po pierwsze dzieci czują się wtedy
przydatne i ważne, a po drugie kształtuje się w nich dyscyplina.
Dziecku można na przykład zlecić, by gasiło światło, gdzie
niepotrzebnie jest ono włączone.
Wpajajmy dzieciom zasady względów wobec innych. Niech nie hałasuje,
bo nikt tego nie lubi, niech szanuje roślinność i dbają o zieleń,
niech nie brudzą ani nie niszczą wspólnej czy jakiejkolwiek
własności.
Rozmawiając przy dzieciach, nauczymy je, aby nie przerywało starszym
i nie wtrącało się niepytane. Uważajmy, co przy dziecku mówimy,
jeśli będziemy się na nie skarżyć, że jest nieznośne, leniwe czy
uparte, sugerujemy i utwierdzamy je, że właśnie takie jest. Gdy
dziecko słyszy zbyt dużo pochwał od dorosłych, łatwo staje się
zmanierowane i aroganckie. Najrozsądniej jest pochwalić lub zganić
dziecko w cztery oczy.
Niektórzy wygodniccy rodzice, pozbawieni poczucia odpowiedzialności,
chcą wszystkie te sprawy przerzucić na szkołę i pedagogów. Nigdy
jednak szkoła czy zespołowe wychowanie nie oddziaływa w tym stopniu,
co środowisko, które nas kształtuje od urodzenia. Jeśli się dziecko
wydało na świat, trzeba za nie odpowiadać, przekazać mu swoje
doświadczenia, dać mu możliwie najlepszą naukę. Dobre wychowanie i
dobre maniery wyniesione z domu stanowią cenny posąg, którym rodzice
obdarzają swoje dzieci. |
|
|
|
|
|
